wtorek, 15 grudnia 2009

Ekonomia w krajach cywilizowanych.

Efekt w cywilizowanych krajach to
powszechniania na tlę nauki ekonomicznej Marksa i Engelsa postępo-
we wszystkich krajach. Dużą rolę w popularyzacji odegrali: Paul
!______Sue (1842—1911) we Francji, Wilhelm Liebknecht (1826—1900) i Au-
gust Bebel (1840—1913) W Niemczech, Gieorgi W. Plechanow (1856—1918)
i Władimir Iljicz Lenin (1870—1924) w Rosji, a w Polsce Ludwik Waryń-
ski (1856—1889), Tadeusz Rechniewski (1862—1916), Szymon Diksztajm (1858
—1884), pseudonim Jan Młot, autor popularnej broszurki: Kto z czego żyje,
wydanej w 1886 r., Ludwik Krzywicki (1859—1941), tłumacz I tomu Ka-
Kpitału', Róża Luksemburg (1871—1919) i Julian Marchlewski (1866—1925).
Szczególnie duże zasługi w rozpowszechnianiu i twórczym rozwoju mar-
ksizmu położył W. I. Lenin (właśc. W. J. Uljanow). Na tematy ekonomicz-
ne pisał on w okresie, gdy rnarkisizm walczył z wrogimi mu teoriami
fefourżuazyjnymi oraz z reformizmem i rewizjonizmem. Okres twórczości Le-
nina przypadł na ostatnie lata XIX stulecia i pierwsze dwudziestolecie
naszego wieku. Lenin

Teorie ekonometryczne Marksa i Engelsa

Ekonomia polityczna Marksa i Engelsa zyskała szybko ogromny rozgłos
i gorące przyjęcie w szeregach proletariuszy. Natomiast burżuazja począt-
kowo chciała zbyć milczeniem pojawienie się nauki marksizmu, a gdy ta
metoda zawiodła, rozpoczął się ostry atak ideologów burżuazyjnych na
całokształt marksizmu, a na ekonomię polityczną przede wszystkim. Mark-
so wska ekonomia polityczna reprezentuje bowiem interesy proletariatu,
a godzi w klasę kapitalistów. Według wyrażenia Engelsa — „markowska
teoria wartości dodatkowej uderzyła jak grom z jasnego nieba i to we
wszystkich cywilizowanych krajach

Fryderyk Engels

Jednocześnie z Marksem szeroką działalność naukową rozwijał Fryderyk Engels (1820—1805). Najwartościowsze jego prace ekonomiczne to: Za-
rys krytyki ekonomii politycznej (tłum. pol. 1905), Położenie klasy robo-
tniczej w Anglii (1845 r. tłum. pol. 1952), Manifest komunistyczny (1848 r.
wspólnie z Marksem), Pochodzenie rodziny, własności prywatnej i pań-
stwa (1884 r. tłum. poL 1885), Anty-Dukring (1878 r. tłum. pol. 1948) oraz
obszerna korespondencja.

Kredyt studencki PKO

Kredyt studencki PKO,którego II tom wyszedł w druku w r. 1885, a ni tom w r.
1894, obydwa przygotowane do druku przez Fryderyka Engelsa; praca po-
święcona historii doktryn ekonomicznych pt. Teorie wartości dodatkowej
(IV tam Kapitału) napisana w latach 1862—1963, po raz pierwszy wydana
została w latach 1905—1910 przez Karola Kautsky'ego; wybitnym dziełem
Marksa jest również praca pt. Krytyka Programu Gotajskiego (wyd. 1891,
tłum. pol. 1948) zawierająca cenne uwagi na temat przyszłego socjalistycz-
nego sposobu produkcji, oraz jego bogata korespondencja.

Współczesna ekonomia polityczna.

Współcześnie ekonomia polityczna socjalizmu zajmuje się badaniem pra-
widłowości socjalistycznego sposobu produkcji i jego rozwoju. Dotychcza-
fr sowy jej dorobek stanowi analiza akumulacji oraz warunków tworzenia
; i podziału dochodu narodowego, rachunek efektywności inwestycji, ana-
liza warunków wzrostu gospodarczego. Jedną z podstawowych części eko4
nomii politycznej socjalizmu jest nauka o planowaniu gospodarki naro-
dowej.

Śmierć lenina

Po śmierci Lenina Josif W. Stalin (właśc. Dżugaszwili) (1879—1953)
w swych pracach i przemówieniach poświęcał dużo uwagi analizie sytuacji
gospodarczej i rozwoju ekonomicznego współczesnego kapitalizmu oraz
aktualnym potrzebom praktyki budownictwa socjalistycznego w ZSRR
(na przykład praca Ekonomiczne problemy socjalizmu w ZSRR, 1952 tłum.
pol. 1952).

Lenin a proletariat

Po zwycięstwie proletariatu w Rosji Lenin - obok działalności prak-
tycznej - poświęcał dużo uwagi kształtowaniu się form socjalistycznego spo-
sobu produkcji. Na wniosek Lenina w 1020 r. VIII Zjazd Rad uchwalił
plan odbudowy i przebudowy gospodarki narodowej, oparty na rozwoju
elektryfikacji. Szczególny nacisk kładł na zagadnienie sojuszu robotni-
czo-chłopskiego, dążył do stworzenia form gospodarowania na wsi, które
zbliżyłyby chłopa do socjalizmu (leninowski plan spółdzielczy).